Εκλογές

7 Μαΐου: Ο Θόλος κατάμεστος από κομματόσκυλα. Η εικόνα ήταν αποκρουστική για άλλη μια χρονιά. Όλα τα τραπεζάκια κατειλημμένα από τις παρατάξεις, μουσική τύπου κλαμπ και άπειρες αφίσες- ταπετσαρίες που κακοποιούν την αισθητική μας. Όλα αυτά λόγω της ημέρας των φοιτητικών εκλογών. Υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι σουλατσάρανε για να στηρίξουν τα “παιδιά” του κόμματος αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά την “ανεξαρτησία” των παρατάξεων. Δημόσιες σχέσεις, τηλέφωνα βροχή σε γνωστούς, φίλους και στη κουτσή Μαρία για να έρθουν να ψηφίσουν. Όσο περνάει η ώρα το πανηγύρι φουντώνει, σπάνε τραπέζια από αίθουσες, ξεκινούν τα οπαδικά συνθήματα (σεξιστικού χαρακτήρα κυρίως) και όσο κορυφώνεται τόσο πιο πολύ αισθάνεσαι ότι παρακολουθείς ένα φτηνό show ηλιθίων. Την επόμενη μέρα ο χώρος βρίσκεται σε άθλια κατάσταση, μια κατάσταση από την οποία θα μας ξελασπώσουν οι κακοπληρωμένες καθαρίστριες που εργάζονται για το πανεπιστήμιο και όχι οι υπαίτιοι.
Τι σημαίνουν όμως όλα αυτά; Σημαίνουν ότι ο φοιτητικός «συνδικαλισμός» τους εξυπηρετεί ολοκάθαρα ή κομματικά συμφέροντα ή την ικανοποίηση μικροπολιτικών. Για αυτό άλλωστε και η αιμοδιψής προσπάθεια ψηφοσύλλεξης. Για αυτό τρώγονται όλη μέρα και το βράδυ της ανακοίνωσης των εκλογικών αποτελεσμάτων εκφράζουν συμπεριφορές όχλου. Όλα αυτά δεν τα συνειδητοποιήσαμε την ημέρα των εκλογών γιατί μας ήρθε η επιφοίτηση. Ξέρουμε από την εμπειρία μας ότι ένα μήνα πριν θα γεμίζουν τα τραπεζάκια, τους τοίχους, το σύμπαν ολάκερο αφίσες. Θα χτυπάνε βάρδιες, θα αναπτύσσουν τις επαφές τους, θα κάνουν χάρες, θα υπόσχονται διάφορα, θα ονειρεύονται εκδρομές στη Μύκονο και στα λοιπά must των διακοπών. Θα επικαλούνται το “αγωνιστικό” τους παρελθόν (Αυτό του ρεφορμισμού και του καπελώματος).
Βέβαια δεν είναι μόνο αυτός ο μήνας είναι και όλοι οι υπόλοιποι. Όλοι αυτοί οι μήνες παντελούς απουσίας για κάποιους, ξεκατινιάσματος και λασπολογίας για κάποιους άλλους. Οι μήνες με τα πάρτυ και τις συναυλίες με “υποχρεωτική οικονομική ενίσχυση” δηλαδή είσοδο. Πρακτική αντιφατική για τις αριστερές παρατάξεις που ευαγγελίζονται το άσυλο και αποδεικτική της σαθρότητας των δεξιών.
Να ξεκαθαρίσουμε φυσικά ότι δεν εννοούμε ότι οι “κακές” παρατάξεις παραπλανούν το “άβουλο” φοιτητικό σώμα. Αντίθετα πιστεύουμε πως ίδια ευθύνη έχουν όσες και όσοι ψηφίζουν και διαιωνίζουν αυτή τη σαπίλα. Όλος αυτός ο κόσμος που για να μη χαλάσει συμπάθειες ή για να φορτώσει σαν εργολαβία στις παρατάξεις την διεκδίκηση όσων τον αφορούν άμεσα ρίχνει το ψηφαλάκι του. Ούτε λόγος για οποιαδήποτε άλλη δραστηριοποίηση το υπόλοιπο διάστημα αφού η μέγιστη και κορυφαία πολιτική πράξη έγινε με τη ψήφο του.
Για εμάς η αποχή από όλο αυτό το φιάσκο είναι αποτέλεσμα πολιτικής και όχι αδιαφορίας. Ψηφίζοντας πιστεύουμε ότι ενισχύουμε τη λογική της ανάθεσης και της αντιπροσώπευσης. Δεν θέλουμε κανένα σωτήρα να παίρνει αποφάσεις για εμάς ή να μας πατρονάρει. Ποιος γνωρίζει καλύτερα από εμάς τους ίδιους και τις ίδιες τα προβλήματά μας; Όσα θέλουμε να αλλάξουμε στο πανεπιστήμιο και στη καθημερινότητα μας; Όλη αυτή η διαδικασία ψήφου και εκπροσώπησης γεννά ιεραρχικές και εξουσιαστικές σχέσεις τις οποίες εχθρευόμαστε. Αυτό σημαίνει ότι όχι απλώς απέχουμε από τις εκλογές αλλά ότι σε αντιπαράθεση οργανωνόμαστε συλλογικά , αντιεραρχικά και αδιαμεσολάβητα. Πιστεύουμε ότι αποφασιστικό ρόλο πρέπει να έχουν μόνο οι γενικές φοιτητικές συνελεύσεις όντας ανεξάρτητες και δια μέσου οριζόντιων διαδικασιών. Παράλληλα στηρίζουμε και συμμετέχουμε σε αγώνες εκτός της πανεπιστημιακής κοινότητας πέρα από κόμματα και συντεχνιακές λογικές. Σίγουρα η αδιαφορία και το σκεπτικό “κοιτάω τον κώλο μου” δεν μας εκφράζουν για αυτό επιλέγουμε το δρόμο της συλλογικής διεκδίκησης και χειραφέτησης .
ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΠΙΘΥΜΙΩΝ ΜΑΣ
ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ
ΓΙΑ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ



Αυτόνομη Συλλογικότητα Π.Θ.
συνέλευση κάθε Σάββατο στις 15:30 στον Θόλο