Εκλογές

7 Μαΐου: Ο Θόλος κατάμεστος από κομματόσκυλα. Η εικόνα ήταν αποκρουστική για άλλη μια χρονιά. Όλα τα τραπεζάκια κατειλημμένα από τις παρατάξεις, μουσική τύπου κλαμπ και άπειρες αφίσες- ταπετσαρίες που κακοποιούν την αισθητική μας. Όλα αυτά λόγω της ημέρας των φοιτητικών εκλογών. Υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι σουλατσάρανε για να στηρίξουν τα “παιδιά” του κόμματος αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά την “ανεξαρτησία” των παρατάξεων. Δημόσιες σχέσεις, τηλέφωνα βροχή σε γνωστούς, φίλους και στη κουτσή Μαρία για να έρθουν να ψηφίσουν. Όσο περνάει η ώρα το πανηγύρι φουντώνει, σπάνε τραπέζια από αίθουσες, ξεκινούν τα οπαδικά συνθήματα (σεξιστικού χαρακτήρα κυρίως) και όσο κορυφώνεται τόσο πιο πολύ αισθάνεσαι ότι παρακολουθείς ένα φτηνό show ηλιθίων. Την επόμενη μέρα ο χώρος βρίσκεται σε άθλια κατάσταση, μια κατάσταση από την οποία θα μας ξελασπώσουν οι κακοπληρωμένες καθαρίστριες που εργάζονται για το πανεπιστήμιο και όχι οι υπαίτιοι.
Τι σημαίνουν όμως όλα αυτά; Σημαίνουν ότι ο φοιτητικός «συνδικαλισμός» τους εξυπηρετεί ολοκάθαρα ή κομματικά συμφέροντα ή την ικανοποίηση μικροπολιτικών. Για αυτό άλλωστε και η αιμοδιψής προσπάθεια ψηφοσύλλεξης. Για αυτό τρώγονται όλη μέρα και το βράδυ της ανακοίνωσης των εκλογικών αποτελεσμάτων εκφράζουν συμπεριφορές όχλου. Όλα αυτά δεν τα συνειδητοποιήσαμε την ημέρα των εκλογών γιατί μας ήρθε η επιφοίτηση. Ξέρουμε από την εμπειρία μας ότι ένα μήνα πριν θα γεμίζουν τα τραπεζάκια, τους τοίχους, το σύμπαν ολάκερο αφίσες. Θα χτυπάνε βάρδιες, θα αναπτύσσουν τις επαφές τους, θα κάνουν χάρες, θα υπόσχονται διάφορα, θα ονειρεύονται εκδρομές στη Μύκονο και στα λοιπά must των διακοπών. Θα επικαλούνται το “αγωνιστικό” τους παρελθόν (Αυτό του ρεφορμισμού και του καπελώματος).
Βέβαια δεν είναι μόνο αυτός ο μήνας είναι και όλοι οι υπόλοιποι. Όλοι αυτοί οι μήνες παντελούς απουσίας για κάποιους, ξεκατινιάσματος και λασπολογίας για κάποιους άλλους. Οι μήνες με τα πάρτυ και τις συναυλίες με “υποχρεωτική οικονομική ενίσχυση” δηλαδή είσοδο. Πρακτική αντιφατική για τις αριστερές παρατάξεις που ευαγγελίζονται το άσυλο και αποδεικτική της σαθρότητας των δεξιών.
Να ξεκαθαρίσουμε φυσικά ότι δεν εννοούμε ότι οι “κακές” παρατάξεις παραπλανούν το “άβουλο” φοιτητικό σώμα. Αντίθετα πιστεύουμε πως ίδια ευθύνη έχουν όσες και όσοι ψηφίζουν και διαιωνίζουν αυτή τη σαπίλα. Όλος αυτός ο κόσμος που για να μη χαλάσει συμπάθειες ή για να φορτώσει σαν εργολαβία στις παρατάξεις την διεκδίκηση όσων τον αφορούν άμεσα ρίχνει το ψηφαλάκι του. Ούτε λόγος για οποιαδήποτε άλλη δραστηριοποίηση το υπόλοιπο διάστημα αφού η μέγιστη και κορυφαία πολιτική πράξη έγινε με τη ψήφο του.
Για εμάς η αποχή από όλο αυτό το φιάσκο είναι αποτέλεσμα πολιτικής και όχι αδιαφορίας. Ψηφίζοντας πιστεύουμε ότι ενισχύουμε τη λογική της ανάθεσης και της αντιπροσώπευσης. Δεν θέλουμε κανένα σωτήρα να παίρνει αποφάσεις για εμάς ή να μας πατρονάρει. Ποιος γνωρίζει καλύτερα από εμάς τους ίδιους και τις ίδιες τα προβλήματά μας; Όσα θέλουμε να αλλάξουμε στο πανεπιστήμιο και στη καθημερινότητα μας; Όλη αυτή η διαδικασία ψήφου και εκπροσώπησης γεννά ιεραρχικές και εξουσιαστικές σχέσεις τις οποίες εχθρευόμαστε. Αυτό σημαίνει ότι όχι απλώς απέχουμε από τις εκλογές αλλά ότι σε αντιπαράθεση οργανωνόμαστε συλλογικά , αντιεραρχικά και αδιαμεσολάβητα. Πιστεύουμε ότι αποφασιστικό ρόλο πρέπει να έχουν μόνο οι γενικές φοιτητικές συνελεύσεις όντας ανεξάρτητες και δια μέσου οριζόντιων διαδικασιών. Παράλληλα στηρίζουμε και συμμετέχουμε σε αγώνες εκτός της πανεπιστημιακής κοινότητας πέρα από κόμματα και συντεχνιακές λογικές. Σίγουρα η αδιαφορία και το σκεπτικό “κοιτάω τον κώλο μου” δεν μας εκφράζουν για αυτό επιλέγουμε το δρόμο της συλλογικής διεκδίκησης και χειραφέτησης .
ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΠΙΘΥΜΙΩΝ ΜΑΣ
ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ
ΓΙΑ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ



Αυτόνομη Συλλογικότητα Π.Θ.
συνέλευση κάθε Σάββατο στις 15:30 στον Θόλο

Κείμενο για είσοδο

Οικονομική ενίσχυση το ονόμασαν τώρα. Άμα δεν έχεις, είπαν, δεν πειράζει θα περάσεις... Τι κι αν κλείνουν την είσοδο για να μην περάσει κανείς χωρίς να τον πάρουν χαμπάρι... Τι κι αν όταν αρνείσαι να πληρώσεις για να μπεις στη σχολή σου, σου την λένε κι από πάνω με φόντο μπράβους ή και όχι. Οικονομική ενίσχυση λοιπόν… απλά υποχρεωτική. Όχι κάνετε λάθος αν σας θυμίζει είσοδο σε μαγαζί. Για πόσο μαλάκες μας περνάνε?
Εντάξει, είναι γνωστό σε όλους πως αυτά τα κάνουν τα μυγοφτύματα της ΔΑΠ και της ΑΦΡ. Το να το κάνουν όμως αυτοί που υπερασπίζονται το άσυλο και τον “δημόσιο” χαρακτήρα των ελληνικών πανεπιστημίων είναι τουλάχιστον προβληματικό Καταδικάζουμε και εμείς με την σειρά μας (κάτι πρέπει να καταδικάσουμε και εμείς...) την είσοδο στα πανεπιστήμια απ' όπου και αν προέρχεται, για όποιον λόγο και αν υπάρχει. Για τους προφανείς λόγους που δεν μπορούμε και ΔΕΝ θέλουμε να πληρώνουμε χρηματικό αντίτιμο για τις σπουδές μας ή τα συγγράμματα, δε θέλουμε να υπάρχει και για οποιαδήποτε πολιτισμική ή πολιτική εκδήλωση. Το πανεπιστήμιο πρέπει να παραμείνει χώρος ανοιχτός προς την κοινωνία και όχι να ιδιωτικοποιείται απ' τα ίδια του τα υποκείμενα. Οι χορηγοί, τα νταβατζηλίκια και ο υπόκοσμος όπως και τα σεξιστικά αίσχη πολλών πάρτυ δεν πρέπει να επιτρέψουμε να έχουν θέση στις σχολές μας. Αν δεν καταλάβουμε πως το πανεπιστήμιο είναι όλων μας και όχι κάποιων παρατάξεων, οι οποίες έχουν τον αποκλειστικό λόγο για το τι πρέπει να συμβαίνει εκεί μέσα ή όχι, το παιχνίδι είναι χαμένο.

Αυτόνομη Συλλογικότητα Π.Θ.

Θόλος: Ανήκειν - Συνανήκειν

Θόλος : ανήκειν – συνανήκειν

Χώρος : θεμελιώδης έννοια, παράλληλη με την έννοια του χρόνου, το πλαίσιο μέσα στο οποίο υπάρχουν όλα τα υλικά σώματα και μέσα στο οποίο καθορίζεται η θέση τους. Ο τόπος που ζει κάτι, υπάρχει ή διεξάγεται.


Ο χώρος επηρεάζει τη συμπεριφορά των ατόμων είτε ενθαρρύνοντας είτε αποθαρρύνοντας δραστηριότητες μέσω της αρχιτεκτονικής  και της διαρρύθμισης του. Αυτό ισχύει και για τους ανοιχτούς και κλειστούς χώρους. Εμείς επικεντρώσαμε το ενδιαφέρον μας στο παραλιακό συγκρότημα κτηρίων του πανεπιστημίου μας διότι είναι το πιο κοντινό και κοινό  σημείο δράσης μας. Το συγκρότημα απαρτίζεται από το νέο κτήριο, το κτήριο Δελμούζου και το ανακαινισμένο κτήριο Παπαστράτου. Το τελευταίο είναι αφιερωμένο στις διοικητικές υπηρεσίες και τις πρυτανικές αρχές και τα άλλα δύο στην σχολή επιστημών ανθρώπου, στο κέντρο δικτύων και στην υπηρεσία εκδόσεων.  Όλα αυτά συνδέονται μέσω της θόλου (ναι είναι θηλυκού γένους!) . Αυτού του τύπου η αρχιτεκτονική μας προϊδεάζει ότι εισερχόμαστε σε ένα χώρο συνάντησης και σύμπραξης που υπόσχεται συνεργασία και ομαδικότητα.
ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ! 
Στην πραγματικότητα παρατηρούμε το αντίθετο. Αποτελεί ακόμα ένα χώρο απομόνωσης και αποξένωσης. Στο εσωτερικό του βρίσκονται κυρίως  διάσπαρτα τραπέζια παρατάξεων, οι οποίες έχουν μαρκάρει την περιοχή τους με ταπετσαρίες από αφίσες σε τοίχους και στα έδρανα που χρησιμοποιούν.  Το γεγονός αυτό δημιουργεί την εντύπωση στο/στην φοιτητή/τρια ότι δεν του/της ανήκει ο χώρος και αισθάνεται ότι στιγματίζεται με κάποια κομματική ταυτότητα αν τον χρησιμοποιήσει. Ως αποτέλεσμα πέρα από το πρακτικό πρόβλημα του να καθίσει κάπου απλά διέρχεται μόνο για κάποιο μάθημα και δεν οικειοποιείται το  χώρο. Σε αυτό συμπεριλαμβάνεται  και η αίσθηση ότι δεν έχει δικαίωμα να δημιουργήσει και να εκφραστεί σε κάποιο σημείο του αν και σε αυτόν περνά καθημερινά πολλές ώρες. Αυτή η κατάσταση συνάδει με την αντιμετώπιση του πανεπιστημίου ως ένα στείρο εξεταστικό κέντρο.
Παράλληλα ο χώρος του κυλικείου ενώ θα έπρεπε να αποτελεί ένα σημείο ξεκούρασης ή εργασίας έχει μετατραπεί σε in καφετέρια που μας θυμίζει αυτές της παραλίας του Βόλου. Δυνατή μουσική, αισθητική μπαρ, διευθέτηση του χώρου που δεν επιτρέπει την άνεση που απαιτεί το να εργαστείς σε ομάδα και ειδικά με τη χρήση Η/Υ.  Δεν μας εκπλήσσει εφόσον ανατίθεται η λειτουργία του σε ιδιώτες μέσω διαγωνισμών από το πανεπιστήμιο.
Άλλη μία καθημερινή εικόνα που συναντάμε στη θόλο είναι αυτή του φύλακα με το αλεξίσφαιρο γιλέκο του. Μας δίνει την εντύπωση “αστυνόμευσης” , ενός αόρατου  κινδύνου που παραμονεύει, ότι πρέπει να εξασφαλιστεί η ησυχία, η τάξη και η ασφάλεια για χάρη του “ιδιοκτήτη” . Δεν θυμίζει δημόσιο κτήριο στο οποίο όλοι/ες κινούμαστε ελεύθερα και ισότιμα. Δεν πρόκειται για την απαραίτητη ύπαρξη ενός θυρωρού αλλά για ένα σεκιούριτι σαν αυτούς που φυλάσσουν ιδιωτικές επιχειρήσεις και περιουσίες. Ας μην ξεχνάμε πως και η φύλαξη του χώρου διεξάγεται από εταιρεία σεκιούριτι εργολαβικά.
Η παραπάνω εικόνα μας δημιουργεί την ανάγκη να οικειοποιηθούμε το χώρο ελεύθερα και δημιουργικά όπως θα έπρεπε να ισχύει για όλους και όλες μας. Το πανεπιστήμιο δεν επιθυμούμε να είναι παράρτημα μαγαζιών , κομμάτων και βορά σε εταιρείες. Θέλουμε να αποφασίζουμε από κοινού για τη διαχείρισή του και όχι να είμαστε κομπάρσοι μέσα σε αυτό. Θέλουμε να είναι ένας χώρος ανοιχτός στη κοινωνία, τόπος πολιτικής ζύμωσης, ψυχαγωγίας, δημιουργίας και ελεύθερης έκφρασης. Δεν πρέπει να είναι ένας φορέας κατάρτισης που προάγει την εξειδίκευση αλλά ένα σημείο αναφοράς για την παιδεία, τον πολιτισμό και την ανεξάρτητη δράση. Θέλουμε κάθε φοιτήτρια και φοιτητής να εκδηλώνει τις ανάγκες και τις επιθυμίες του μέσα σε αυτό. Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί η κατάληψη της πρυτανείας τον Νοέμβρη του 2012. Άτομα με διαφορετικές προσωπικότητες συναντήθηκαν και  προχώρησαν στη διαχείριση του χώρουμε ένα εντελώς διαφορετικό τρόπο.  Οργάνωσαν καθημερινές  συλλογικές διαδικασίες και συνδιαμόρφωσαν λόγο και πράξη για να διεκδικήσουν όσα ήθελαν.
Άλλο ένα παράδειγμα συνιστά η κινηματογραφική ομάδα. Εδώ και 5 χρόνια στήνει προβολές στο χώρο του πανεπιστημίου χωρίς αντίτιμο χρησιμοποιώντας ένα αμφιθέατρο όχι πλέον για διαλέξεις και μαθήματα αλλά για τη ψυχαγωγία μας. Με αυτόν τον τρόπο μας φέρνει κοντά για ένα διαφορετικό σκοπό. Συζητάμε, γνωριζόμαστε και ανακαλύπτουμε άλλες όψεις του νομίσματος ΘΟΛΟΣ.



Εμείς επίσης  στην αυτόνομη βαριόμαστε εύκολα…

Θέλουμε να αλλάξουμε την «κακόγουστη» αφισοπνιγμένη εικόνα του Θόλου. Την εικόνα που μας δίνει την αίσθηση ότι εισερχόμαστε σε ένα ξένο χώρο…
Θέλουμε να οικειοποιηθούμε το πανεπιστήμιο και να μοιραστούμε με κάθε μια και κάθε ένα αυτή την εμπειρία.
Θέλουμε να αισθανόμαστε ότι η σχολή μας είναι ένας χώρος ανοιχτός και  πολύμορφος.
Θέλουμε να γίνει ένας χώρος που δεν θα φιλοξενεί τη «στεγνή» μετάγγιση γνώσεων, αλλά θα λειτουργεί ως ορμητήριο δράσης και λόγου που θα στέκεται απέναντι στην νωθρότητα, τη σιωπή, την ανάθεση, τον ωχαδερφισμό, την στείρα τυπικότητα.
Θέλουμε να βρούμε την ουσία.
Κλείνουμε το μάτι σε κάθε προσπάθεια ελεύθερης έκφρασης μέσα στον πανεπιστημιακό χώρο , χωρίς διαμεσολαβητές, νταβατζήδες και εμπορικά παζάρια.
Είμαστε «ορφανά» από υψηλά ιστάμενες επιταγές και το χαιρόμαστε.
Είμαστε ο ένας για την άλλη, η μία για τον άλλον.
Μας αρέσει να δημιουργούμε ρήξεις στα καθιερωμένα και να γινόμαστε ενοχλητικές/οι.
Μας αρέσει να μας περνάνε για «άκυρους/ες» γιατί για ένα χώρο μουντό και τσιφλίκι όπως ο σημερινός Θόλος σημαίνει ότι έχουμε πετύχει ως ένα σημείο.
Κοίτα να δεις που υπάρχει και πολιτικό πλαίσιο γύρω από τη (αντικειμενικά εξαιρετική) διακόσμηση ενός επίπλου!
Μια πρώτη προσπάθεια έγινε… Μεταμορφώσαμε ένα τραπέζι όπως μας άρεσε. Το ομορφύναμε για να το χρησιμοποιούμε και εμείς και όποια/ος το έχει ανάγκη!
Στο κάτω-κάτω της γραφής έχουμε και καλλιτεχνικές ανησυχίες και προσβάλλεται η αισθητική μας από τη μίζερη εικόνα των κομματικών παρατάξεων που λιμνάζουν μέσα στις σχολές μας.
Οι παρεμβάσεις στο χώρο είναι μια καλή αφετηρία αλλά προφανώς δεν αρκούν.
Ας γίνει αυτό το τραπεζάκι η αρχή που θα εμπνεύσει και άλλα ανήσυχα και wanna be ενοχλητικά υποκείμενα να αλλάξουν κάθε τι που δεν τους αρέσει. Ξεκινώντας από το χώρο και καταλήγοντας στην οργάνωση φοιτητικών και όχι μόνο ομάδων που δεν θα διαπραγματεύονται για θεσμικά καλούδια αλλά θα προχωρήσουν σε επίθεση δημιουργίας αυτού που έχουν ανάγκη πραγματικά.
Για ένα πανεπιστήμιο ελεύθερο και δημιουργικό.
Για μια αντιστεκόμενη και αυτοοργανωμένη κοινότητα μεταξύ ισότιμων.
Για ένα χώρο όμορφο και ωραίο!

Καμιά συνενοχή στις φοιτητικές εκλογές

Οκτώβριος 2013

Μάιος 2013:

Έχω μπει στη τελική ευθεία των πανελληνίων. Από τη μία οι καθηγητές 

των λυκείων σκέφτονται να απεργήσουν γιατί είναι τεμπέληδες και

βολεμένοι, από την άλλη η καλή μας η κυβέρνηση παίρνει το μέρος 

των μαθητών για να διασφαλίσει τα όνειρα των υποψήφιων φοιτητών.

Και τα καταφέρνει. Ποινικοποιεί τη σκέψη για απεργία και ντύνει 

τους καθηγητές στα χακί. Τελικά οι πανελλήνιες διεξάγονται ομαλά.

Σεπτέμβριος 2013:

Ποιος είπε ότι τα όνειρα δεν γίνονται πραγματικότητα; Τα δικά μου

 πάντως έγιναν. Κατάφερα και πέρασα στο πανεπιστήμιο. Και είναι 

ακριβώς όπως ήλπιζα: χωρίς διοικητικούς υπαλλήλους, χωρίς καθηγητές,

 χωρίς αίθουσες, χωρίς επαρκές επιστημονικό πρόγραμμα σπουδών, 

χωρίς εργαστήρια, χωρίς πρακτικές, χωρίς σίτιση, χωρίς στέγαση και 

προσεχώς με δίδακτρα και κατάργηση δωρεάν συγγραμμάτων και με

 καμιά προοπτική να βρω δουλειά. Αλλά το κυριότερο χωρίς αγώνες: 

χωρίς πολιτική ζύμωση στα αμφιθέατρα, χωρίς γενικές συνελεύσεις, 

χωρίς κινητοποιήσεις, χωρίς καταλήψεις. Το μόνο μελανό σημείο είναι 

η απεργία των διοικητικών υπαλλήλων. Αλλά προσεύχομαι καθημερινά

 έτσι ώστε το καλό υπουργείο να κάνει τα λόγια του πράξη και να

 στείλει εισαγγελείς και αστυνόμους ώστε να δώσει επιτέλους κάποια 

«λύση», όποια κι αν είναι αυτή. Ευτυχώς μια φορά την εβδομάδα 

τουλάχιστον γίνεται και κανένα πάρτι από παρατάξεις σε γνωστά 

κλαμπάκια της πόλης. Με κερνάνε κανένα ποτό, κανένα σφηνάκι με 

αντάλλαγμα τη πολιτική μου δράση μία φορά το χρόνο, στις φοιτητικές 

εκλογές με την ψήφο μου. ______________________________________________________

Όλοι οι φοιτητές σκέφτονται σύμφωνα με τα παραπάνω. Όλοι;;; όχι! 

ένα κομμάτι ανυπόταχτων φοιτητών αντιστέκεται ακόμα και θα 

αντιστέκεται για πάντα στους εισβολείς. Και η ζωή δεν είναι εύκολη 

για τους λεγεωνάριους του συστήματος που φρουρούν τα οχυρά στρατόπεδα τους. 

Σε αυτό το κομμάτι ανήκουμε κι εμείς. Θεωρούμε ότι η κατάρρευση 

στην εκπαίδευση δεν είναι αποτέλεσμα κακής διαχείρισης του συστήματος

 αλλά συνειδητή πολιτική επιλογή του. Αυτή έχει ως αποτέλεσμα η εκπαίδευση

 να συνδέεται με τους νόμους της αγοράς (εταιρείες μπαίνουν στην δημόσια 

εκπαίδευση και επηρεάζουν το πρόγραμμα σπουδών και το ερευνητικό έργο, 

έτσι ώστε να παράγουν αναλώσιμους εργαζόμενους σύμφωνα με τα θέλω

 της εποχής). Η γνώση και η μόρφωση είναι ένα εμπόρευμα που πουλάει 

το σύστημα και στο οποίο επενδύει η αγία ελληνική οικογένεια. Από αυτή

 την κουλτούρα γεννάται και η εγωιστική συμπεριφορά του φοιτητή που

 επιλέγει τον ατομικό δρόμο του προσωπικού του συμφέροντος. Σε όλα αυτά

 αντιτάσσουμε τη συμμετοχή σε συλλογικές διαδικασίες και γενικές συνελεύσεις, 

πολιτική ζύμωση από τα κάτω στη βάση των συμφερόντων-αναγκών μας, ενεργή 

συμμετοχή και όχι ανάθεση είτε σε μέλη του Δ.Σ. είτε σε επαγγελματίες αγωνιστές

 (φοιτητοπατέρες). Θέλουμε ένα πανεπιστήμιο-ανοιχτό κοινωνικό χώρο στον

 οποίο θα λαμβάνουν χώρα πολιτικές, πολιτισμικές επιστημονικές, μαθησιακές 

διαδικασίες βασισμένες στην αλληλεγγύη, στην ελευθερία και στην αποδόμηση

 όλων των διακρίσεων. Θέλουμε ένα πανεπιστήμιο με ανεξάρτητο ερευνητικό 

έργο και ελεύθερη πρόσβαση χωρίς εξεταστικούς και ταξικούς φραγμούς.

Κάνε την αρχή!

Συνελεύσεις αυτή την εβδομάδα:

• Τετάρτη 23/10 12:00 γενική συνέλευση ΠΤΕΑ 

• Πέμπτη 24/10 21:00 ανοιχτή συνέλευση πρωτοβουλίας φοιτητριών/φοιτητών

 για την 28η Οκτωβρίου και το λουκέτο που βάζουν στο πανεπιστήμιο για 

«προληπτικούς» λόγους.

Αυτόνομη Συλλογικότητα Π.Θ. Κάθε Σάββατο (Κάθε Σάββατο,15:00, συνέλευση, Θόλος)

Ανάληψη ευθύνης για καλλιτεχνική παρέμβαση 21/4/2013

 Ανάληψη ευθύνης για καλλιτεχνική παρέμβαση στο Θόλο 21/4/2013…

Στην αυτόνομη βαριόμαστε εύκολα… 

Θέλουμε να αλλάξουμε την «κακόγουστη» αφισοπνιγμένη εικόνα του Θόλου. Την εικόνα που μας δίνει την αίσθηση ότι εισερχόμαστε σε ένα ξένο χώρο…

Θέλουμε να οικειοποιηθούμε το πανεπιστήμιο και να μοιραστούμε με κάθε μια και κάθε ένα αυτή την εμπειρία. 

Θέλουμε να αισθανόμαστε ότι η σχολή μας είναι ένας χώρος ανοιχτός και πολύμορφος.. 

Θέλουμε να γίνει ένας χώρος που  δεν θα φιλοξενεί  τη «στεγνή» μετάγγιση γνώσεων, αλλά θα λειτουργεί ως ορμητήριο δράσης και  λόγου που θα στέκεται απέναντι στην νωθρότητα, τη σιωπή, την ανάθεση, τον ωχαδερφισμό, την στείρα  τυπικότητα. 

Θέλουμε να βρούμε την ουσία.

Κλείνουμε το μάτι σε κάθε προσπάθεια ελεύθερης έκφρασης μέσα στον πανεπιστημιακό χώρο , χωρίς διαμεσολαβητές, νταβατζήδες και εμπορικά παζάρια. 

Είμαστε «ορφανά» από υψηλά ιστάμενες επιταγές και το χαιρόμαστε..

Είμαστε ο ένας για την άλλη.

Μας αρέσει να δημιουργούμε ρήξεις στα καθιερωμένα και να γινόμαστε ενοχλητικές/οι.

Μας αρέσει να μας περνάνε για «άκυρους/ες» γιατί για ένα χώρο μουντό και τσιφλίκι όπως ο σημερινός Θόλος σημαίνει ότι έχουμε πετύχει ως ένα σημείο. 

Κοίτα να δεις που υπάρχει και πολιτικό πλαίσιο γύρω από τη (αντικειμενικά εξαιρετική) διακόσμηση ενός επίπλου!

Μια πρώτη προσπάθεια έγινε… Μεταμορφώσαμε ένα τραπέζι όπως μας άρεσε. Το ομορφύναμε για να το χρησιμοποιούμε και εμείς και όποια/ος το έχει ανάγκη!

 Στο κάτω-κάτω της γραφής έχουμε και καλλιτεχνικές ανησυχίες και προσβάλλεται η αισθητική μας από τη μίζερη εικόνα των κομματικών παρατάξεων που λιμνάζουν μέσα στις σχολές μας. 

 Οι παρεμβάσεις στο χώρο είναι μια καλή αφετηρία αλλά προφανώς δεν αρκούν.  

Ας γίνει αυτό το τραπεζάκι η αρχή που θα εμπνεύσει και άλλα ανήσυχα και  wanna be ενοχλητικά υποκείμενα να αλλάξουν κάθε τι που δεν τους αρέσει.  Ξεκινώντας από το χώρο και καταλήγοντας στην οργάνωση φοιτητικών και όχι μόνο ομάδων που δεν θα διαπραγματεύονται για θεσμικά καλούδια αλλά θα προχωρήσουν σε  επίθεση δημιουργίας αυτού που έχουν ανάγκη πραγματικά. 

Για ένα πανεπιστήμιο ελεύθερο και δημιουργικό. Για μια αντιστεκόμενη και αυτοοργανωμένη κοινότητα  μεταξύ ισότιμων. Για ένα χώρο όμορφο και ωραίο!

To be continued…                                                                                               

                                                                                                                        Αυτόνομη συλλογικότητα Π.Θ

Αντιφασιστικό κάλεσμα